در گذشته مردم تايلند هنگام نبرد با کشورهاي ديگر جهت تقويت روحيه نيروهاي خود دعاهاي خاصي مي‌خواندند و به جز شلوار و پيراهن سنتي از پارچه‌ و کمربندهاي مخصوص به عنوان محافظ در مقابل نيروهاي هيپنوتيزم‏کننده استفاده مي‌کردند، که به اختصار از آنها نام مي‌بريم:


1ـ مونگون (سربند):

مردم تايلند بر اين اعتقاد بودند که قدرت‌هاي جادويي و هيپنوتيزم‏کننده به بالاترين قسمت بدن انسان يعني سر، تأثير فراوان مي‌گذارد، لذا مردها نوار پارچه‌اي را که علائم و نشانه‌هاي دعا بر آن نقش بسته بود، به دور سر خود مي‌بستند. از اين رو طرفداران سرسخت مواي تاي استفاده از «مونگون» (سربند) را مرسوم نمودند.

2ـ پراچيات (بازوبند):
استفاده از پراچيات يا بازوبند از ديگر اعتقادات مردم تايلند بوده است. شواهد تاريخي و باستاني نشان مي‌دهند که در گذشته‌هاي دور اغلب مبارزان تايلندي هنگامي که مي‌خواستند به ميدان جنگ وارد شوند، نوار باريکي را به دور بازوي‏شان مي‌بستند و معتقد بودند اين پوشش به آنها نيرو داده و آنها را از خطر محفوظ مي‌دارد.

در گذشته مردم تايلند هنگام نبرد با کشورهاي ديگر جهت تقويت روحيه نيروهاي خود دعاهاي خاصي مي‌خواندند و به جز شلوار و پيراهن سنتي از پارچه‌ و کمربندهاي مخصوص به عنوان محافظ در مقابل نيروهاي هيپنوتيزم‏کننده استفاده مي‌کردند، که به اختصار از آنها نام مي‌بريم:


1ـ مونگون (سربند):

مردم تايلند بر اين اعتقاد بودند که قدرت‌هاي جادويي و هيپنوتيزم‏کننده به بالاترين قسمت بدن انسان يعني سر، تأثير فراوان مي‌گذارد، لذا مردها نوار پارچه‌اي را که علائم و نشانه‌هاي دعا بر آن نقش بسته بود، به دور سر خود مي‌بستند. از اين رو طرفداران سرسخت مواي تاي استفاده از «مونگون» (سربند) را مرسوم نمودند.

2ـ پراچيات (بازوبند):
استفاده از پراچيات يا بازوبند از ديگر اعتقادات مردم تايلند بوده است. شواهد تاريخي و باستاني نشان مي‌دهند که در گذشته‌هاي دور اغلب مبارزان تايلندي هنگامي که مي‌خواستند به ميدان جنگ وارد شوند، نوار باريکي را به دور بازوي‏شان مي‌بستند و معتقد بودند اين پوشش به آنها نيرو داده و آنها را از خطر محفوظ مي‌دارد.